posłuszeństwa. Konserwator pomógł mu się podnieść. Troskliwe trzymał radcę pod ramię, nawet wtedy, gdy ten już stał na nogach. Tadeusz łagodnie, ale stanowczo się od niego uwolnił. <br>- Kiedy mogę przyjechać po portret?<br>Konserwator zrobił zamyśloną minę, zupełnie jakby zapomniał o obecności radcy. Stali tak naprzeciw siebie w milczeniu. <br>- Myślę, że na jesień będzie gotowy. <br>- Na jesień? Przecież mamy dopiero luty... <br>Mężczyzna zrobił surową minę.<br>- Ja nie piekę bułek, ja pracuję powoli. Jak Michał Anioł.<br>Radca słyszał coś przeciwnego, ale nie chciał się z tym człowiekiem spierać. Z ulgą opuścił pracownię.<br>W pierwszych dniach stycznia pięćdziesiątego dziewiątego roku Ewelina spotkała na ulicy dawną