hteh - powiedziałam naraz bezwiednie zachrypniętym głosem. Drętwota ustąpiła, czułam się silna. Oszołomiona przystanęłam. Skąd znałam te słowa? Nie było czasu na zastanowienie.<br>Natknęłam się na malutkie listki obsypane brązowo-zielonymi kropkami. Rozgarnęłam ziemię i natrafiłam na trzy mulany. Włożyłam je do koszuli Dyjona, w której wcześniej zawiązałam rękawy, tworząc coś na kształt sakwy.<br>Naraz coś sobie uświadomiłam. A wraz z tym ogarnęła mnie fala strachu. Oszołomiona oparłam się o drzewo. Pomimo że była noc, widziałam doskonale. Nie tylko rozróżniałam kształty, ale rozpoznawałam jeszcze kolory. W mojej piersi serca załomotały z wrażenia.<br> Bałam się jak jeszcze nigdy. Bałam się nie nocy, nie muloków