nic napisać z powodu braku znajomości rzeczy, przede wszystkim zaś braku wiadomości o tym, co było tam wczoraj i przedwczoraj. Ruch tam jest nieprzejrzysty, rozbity na drobne grupy terytorialne, sączący się niepewnie tomikami, które z braku papieru znikają w kilka dni po ich ukazaniu się. Aby je czytać, trzeba jechać na miejsce i mieć tam znajomych. Wszyscy czują, że zaczęło się tam jakieś ukryte życie myśli, po którym być może niczego dobrego nie należy się spodziewać. Wielu pisze naiwnie, jak studenci, nie znając dobrze przedmiotu i jego literatury, bo przez 15 lat nikt się czytaniem nie zajmował. Od miesiąca czytam to, co