z mego życia. Otóż wspomniałem już, że dom moich rodziców na Siennej został całkowicie wypalony. W dniu przybycia do Warszawy zerknąłem nań tylko i pobiegłem tam, dokąd mnie wzywało serce: pod dom Basi. Ale jak długo mogłem patrzeć załzawionymi oczyma na martwe gruzy? Następnego dnia wróciłem na Sienną. Zawieszono tam na murze parę karteczek, ale nie znalazłem słowa ani od rodziców, ani od siostry. Wszedłem w bramę skacząc po gruzach; z drzwi piwnicy wiało zatęchłą spalenizną, ale schody wiodące w dół ocalały. Zszedłem tam ostrożnie, przyświecając zapałką. Okazało się, że piwnice pozostały prawie nietknięte. Gdzieś z końca podziemnego korytarza dobiegało miarowe kucie