bardzo osobliwe. Bo co właściwie opisuje tu Gombrowicz? Strach towarzyszący zdarzeniu, do którego bohater doprowadził? Dziwną przyjemność, którą w nim obudziło? Czy też raczej osobliwe, groźno-rozkoszne odczucia, towarzyszące pracy wyobraźni, literackiej twórczości? Bo cóż w końcu powoduje bohaterem, jeżeli nie wola aranżowania, reżyserowania, pozorowania, majsterkowania na rzeczywistości - jej tworzenie na niby!<br>A więc to właśnie, co będzie robić w Trans-Atlantyku sam, razem z Fryderykiem w Pornografii, przy Leonie w Kosmosie. Jak zaś najzwięźlej określić eksperyment, któremu oddaje się w Bolimowie? Zaryzykowałbym tak: maksymalnie zbliżyć się - via Miętus - do wszystkiego co "niższe"... ale zarazem nic nie utracić ze swojej (jednostkowej) godności