Wiesz, staram się tutaj rzadko bywać, a bardzo jestem ciekaw twojej opinii... może dałabyś mi swój telefon? - Hehe robił wszystko, żeby jego oczy nie wędrowały w kierunku nóg, a jego głos był bardzo uduchowiony. - Tutaj nie jest czas i miejsce... a jestem naprawdę ciekaw twojego zdania...<br>- Jasne. - Mariola zapisała cyfry na odwrocie swojej wizytówki, którą podała Hehemu smukłą dłonią o długich palcach i kształtnych paznokciach, nienagannie pomalowanych czerwonym lakierem. Hehe, zachwycony, schował wizytówkę do kieszeni spodni. Mógł teraz, przybrawszy minę cierpiącego poety na skraju nędzy, zobaczyć się z naczelnym.<br><br>- Andrzej? - z drugiego pokoju dobiegł głęboki baryton. Zza drzwi gabinetu wychyliła się głowa