się ślepej kurze ziarno. Nazwałam go sobie "Doktor Filozof", z całym respektem i sympatią. Myślę, że to określenie mówi więcej niż "Patron Syn". Synem i patronem tylko zaledwie się jest, a żeby być filozofem trzeba sobie na to zapracować lub się nim po prostu urodzić. <br>Tak więc "Doktor Filozof" jest na ogół ze mnie, a raczej z postępów, jakie robię bardzo zadowolony. Stwierdzając z każdym dniem wyraźniejsze przejawy powrotu do zdrowia i ustępowanie depresji, aż kraśnieje z życzliwej uciechy pełen przy tym uzasadnionej, profesjonalnej satysfakcji. <br>I to jest dla "Doktora Filozofa" punkt wyjścia w prognozie. W przeciwieństwie do innych, którzy swój dotkliwy