Gdy każdy z nas figuruje nie jako osoba, lecz jako numer i gdy traktuje się nas jak tekturkę z kartoteki, o ileż ważniejszą od osoby, ode mnie, od tego wielkiego wyjątku, jakim jestem w naturze, będąc człowiekiem. Gdy towarzyszę robotnikom skazanym na deportację na komisjach lekarskich, na których bada się na oko, pędząc ludzi jak bydło do rzeźni. Gdy myślę o milionach ludzi za drutami, w celach i gdy boję się domyślać - rozumiem kuchcika spod Bastylii i rozumiem, do jakiego stopnia może zafascynować człowieka dotknięcie w kieszeni - pudełka zapałek i tępego noża.<br>Tutaj odpoczywam. Śniadanie w pokoju, z ubraniem nie ma kłopotu