słaniających do podejmowania zatrudnienia poniżej aspiracji wynikających z posiadanego cenzusu wykształcenia. <br> W obliczu złożonej sytuacji gospodarczej postulaty te są trudne, a nawet wręcz niemożliwe do zrealizowania w krótkim czasie, jednak działania zmierzające w tych kierunkach należy traktować jako wytyczne polityki społeczno- gospodarczej w ujęciu długookresowym. <br> Dla polityki oświatowej rysujące się na podstawie zaprezentowanych rozważań wnioski wydają się łatwiejsze do zrealizowania, gdyż stanowią one argumentację dla postulowania umiarkowanego tylko wzrostu liczby kształconych na wyższych szczeblach edukacyjnych (w tym zwłaszcza w szkolnictwie wyższym) - z czym wiąże się relatywnie mniejsze, niż przy silnej ekspansji ilościowej kształcenia ponadobligatoryjnego, obciążenie dochodu narodowego oraz inwestycji nieprodukcyjnych nakładami na