żywa.<br><br>Pilnie wróży mi z ręki, że w najbliższym maju<br>W świat wyruszę, a w drogę wezmę chleb i zorze,<br>By piechtami wędrując po Znaszlitymkraju,<br>W ustach chłopca-włóczęgi całować bezdroże.<br><br>Ubezdrożyć się muszę na ziemi i w niebie,<br>By w chwili, kiedy najmniej spodobam się losom,<br>Znaleźć się niespodzianie, na przekór niebiosom,<br>W położeniu - bez wyjścia - bez śmierci - bez siebie.<br><br>Mam stały wyraz twarzy, niby Człowiek Śmiechu.<br>Znam tę powieść i inne... Ta sama dziewczynka<br>Uczyła mnie czytania, jak się uczy grzechu,<br>I jestem pełna wiedzy, jak do listów skrzynka.<br><br>Mam zamiar pisać powieść, której bohaterką<br>Jest Praścieżka, wiodąca urwiskami w