do tyłu, chodzić począł po pokoju. Pani Alicja spojrzała na męża przez łzy.<br>- Ja wiem, że nerwy. Ale co ja na to mogę poradzić? Kossecki się zatrzymał.<br>- Czy ja mówię, że możesz coś poradzić? Samo przejdzie. Tyle rzeczy przechodzi. Ułoży się powoli wszystko...<br>Mówił jednak tak bez przekonania, że przygotowana na słowa pociechy, poczuła dotkliwsze jeszcze przygnębienie. Pomyślała o synach, o domu, o pieniądzach zaginionych...<br>- Ja już w nic chwilami nie wierzę - powiedziała apatycznie. - Czasem, jak o tym wszystkim zacznę myśleć, to aż żyć się nie chce.<br>- Tak się to tylko mówi! - machnął lekceważąco ręką. - Każdy chce żyć.<br>- Ale po co? Dla