mieszkania czteroletniego Murzynka...<br>Tu wypadła z roli, parsknęła śmiechem, ale ja patrząc na nią, byłem gotowy uwierzyć we wszystko. Nie miałem już żadnej wiary i zerknąłem na stronę tytułową - rok 85, wydanie pierwsze - więc nie mogła tego czytać w Chicago.<br>Znów znalazła gdzieś łyk alkoholu i odpłynęła, zasypiając z głową na stole; przeniosłem na kanapę. Czikita, kierowana zwierzęcym instynktem, który nakazuje odsuwać się od chorych, opuściła posłanie w pokoju Mileny i towarzyszyła mi w moich wędrówkach po domu, gdy chodząc jak więzień po ogromnej celi niedoszłego "Hrabicz - International Office", zastanawiałem się, co robić. Byłem wtedy bliski podjęcia decyzji, by wyjść i więcej