listopadem 1638 r.<br>Żołnierze ci trafili do wojska w wyniku przymusowego poboru. Decyzję o jego przeprowadzeniu podejmowały stany (riksdag). Tak też było w 1638 r. Z chwilą ogłoszenia poboru nadzór nad jego przeprowadzeniem powierzono wyznaczonym cywilnym komisarzom dodanym do pomocy wojskowym. Poddani dowiadywali się o poborze z ambony, podczas niedzielnego nabożeństwa. Informowano ich o dniu, godzinie i miejscu, w którym stawić się mieli wszyscy zamieszkujący parafię mężczyźni w wieku od 15 do 60 lat. W dniu poboru komisja - lokalny urzędnik królewski, chorąży oraz reprezentujący parafię starsi - posługując się spisem parafian sporządzonym przez pastora, dzieliła zebranych na liczące po dziesięć osób roty