i błysnęło przeraźliwie. Oślepiająca jasność rozdarła szarą plamę okienka i ostrym ogniem sypnęła Mrowcowi w źrenicę. I wespół grzmot strzelił jakby walącego się w płomieniach świata -- trzask straszliwy, rozpruwający śmiertelnie!<br>- Panie Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu! - zajęczał chłop i w pierś bić się począł twardą pięścią. Ze trzy razy powtórzył nabożne westchnienie, zanim odważył się rozewrzeć powieki zaciśnięte. Błyskawica już zgasła; w izbie było duszno i czarno jak w grobie. Tylko ściany chałupy zdawały się dygotać od grzmotu, toczącego się długo, przeciągle, z dudnieniem gniewnym... Coraz wścieklej zanosił się chrzęst ulewy, siepanej wiatrem - Mrowiec na drżących nogach dźwignął się z wyrka