nogi tę, tak po męsku zdobytą, fortunę! Co tam nędzne toto-lotki, w toto-lotka byle łachmyta potrafi grać! A w szpony hazardu oddał się tylko on jeden i oto proszę, z jakim skutkiem! Rzuci im więcej, niż oczekiwali, im wszystkim i jej!... Barbarze!... Do hipotetycznego miliona, który sam, wręcz nachalnie, pchał mu się do rąk, było wprawdzie raczej dość daleko, ale godny potomek dziada-hazardzisty nie w głowie miał teraz jakieś tam działania matematyczne. O wysokości wygranej sumy dowiedział się dopiero po jej otrzymaniu, bo wszelkie ogłaszane przez głośnik i na tablicy informacje umykały jego uwadze. Porządek dwa trzy oceniony