różnorodność i starać się narysować "wielkie rzuty", które na pewno byłyby fałszywe. Jest to bezgraniczne pole, po którym można wędrować spokojnie, zbierając z całej historii kultury przykłady tej poszczególnej czci, jaką ludzie darzyli np. poezję, bo odgadywali w niej odblask rzeczy niedostępnych rozumowemu poznaniu. Ponieważ jednak zwolennicy poezji czystej specjalny nacisk kładą na programowe oczyszczanie się, rozpoczęte w dziewiętnastym wieku, wolno razem z Bremondem powołać się na Edgara Poe i Baudelaire'a. Poe w swojej rozprawie The Poetic Principle wyraźnie wyłącza poza obręb poezji prawdę i namiętności: <q>„Objawem zasady (poetyckiej) bywa zawsze podnoszące poruszenie Duszy (an elevating excitement of the Soul