że pośród odrapanych kamienic i kocich łbów oddychało się sztuką. Może nie najwyższych lotów, ale bez wątpienia niosącą powiew autentyczności i świeżości, który przewietrzył lekko zatęchłą atmosferę &lt;name type="place"&gt;Kreuzbergu&lt;/&gt;.<br><br>&lt;tit1&gt;Wychodzenie z podziemia&lt;/&gt;<br>Osadzenie galerii w nowym miejscu ma historyczne uzasadnienie. Berlin chce odtworzyć atmosferę złotych lat 20., gdy ta część miasta nadawała ton sztuce Republiki Weimarskiej.<br>Dlatego co sześć tygodni w drugiej połowie lat 90. organizowano w sobotnie popołudnia lekko dekadenckie zbiorowe otwarcia wystaw, tzw.&lt;name type="tit"&gt; Galerienrundgang&lt;/&gt;, które - prócz krytyków sztuki, studentów i artystów - przyciągały turystów. To było miejsce, gdzie wypadało pokazać się i bywać.<br>Potem zaniechano tego rytuału, by nie popaść w karykaturę