miał, przynajmniej w części, analogiczny charakter, urywek ów spełni rolę swoistego, wyjściowego metrum. Otóż zauważmy, że zaprezentowany fragment jest istotnie arcyschematyczny przez swą emblematyczną zawartość - oraz że równie schematyczna i emblematyczna jest jego poetyka; to wszakże nie zarzut, a tylko istotna konstatacja.<br>Powtórzmy więc: młodziutki podporucznik &lt;gap&gt; postanawia uczcić wieść o nadchodzącej wojnie. Wojnie takiej, "jak być powinna", jak zawsze: za wolność. I - jako że to bal - "wesoła nowina" uczczona jest oczywiście w jedyny możliwy sposób: tańcem i piosenką. Zadzierzysty oficer rzuca się zatem "w kilku susach", by "za chwilę" wykonać przed kapelą okolicznościową przyśpiewkę, która - siłą rzeczy - jest "naprędce sklecona". Wymienia