Stoi przed tobą i wypowiada zdanie, które równie dobrze mógłby wygłosić Ludwik; wyobraża sobie, że ten sposób mówienia jest kokietliwy. Mówi stojąc na rozkraczonych nogach, z rękami w kieszeni. Ta poza jest zasługą Stefana; i wiele jeszcze drobnych rzeczy, których pochodzenie ty tylko znasz.<br>- Pijesz?<br>Nie odpowiedziałem. Leszek pochylił się nade mną i powiedział:<br>- Nikt mnie nie kocha.<br>- Napijesz się?<br>- Jasneee...<br>W dodatku jeszcze to "jasneee"... Zastanawiasz się, czy nad rzeką piasek był sypki i miękki, czy też żwirowaty. Przypominasz sobie rycinę ze starego tygodnika. Mężczyzna w meloniku, z wilhelmińskimi wąsami, jedzie na bicyklu drogą, przy której rosną topole. Strącasz rękę