społecznej. Może być, że miały one wartość dla tej lub innej klasy, ale wartość ta nie była kryterium dla ich twórców. Pragmatyzm był zawsze, ale nie był programowym. W programowości pewnych idei zaznacza się charakterystyczna właściwość naszych czasów"</>. Duch ludzki starał się wyjść z błędnego koła prawd względnych i "z nadludzkim zaiste wysiłkiem dążył w straszliwej walce z Tajemnicą do absolutnych wartości". <q>„W ciągu całej tej walki z Tajemnicą o prawdę, spadały z Tajemnicy coraz to nowe zasłony i przyszedł czas, że ujrzeliśmy nagie, twarde ciało, z którego nic się już zdjąć nie da, nieprzeniknione i nieprzezwyciężone w swej obojętności