miał własne zdanie i charakter. Był współautorem trzech głównych dokumentów reformy ekonomicznej z 1958 r.: Ustawy o Radach Robotniczych, Ustawy o Funduszu Zakładowym oraz Uchwały Rządu rozszerzającej uprawnienia dyrektorów przedsiębiorstw. Jako jeden z wiceprzewodniczących Rady Ekonomicznej aktywnie uczestniczył w dyskusjach nad nowym modelem polskiej gospodarki. Nie ulegał jednak tendencjom do nadmiernej decentralizacji; jego zdaniem główny problem polegał na znalezieniu właściwych form połączenia centralnego planowania z szerokim samorządem robotniczym oraz na stałym doskonaleniu tych form, tak aby był on organem rzeczywiście samorządnym. <br>Jak można sądzić, ta teoretyczna i doradcza działalność Kaleckiego jest w Polsce stosunkowo lepiej znana i nie tej części jego