długiego siedzenia przed telewizorem, nie stwierdza się np. zachęcania do oglądania pewnych programów, a surowego i konsekwentnego zakazywania innych. Mało prawdopodobne jest zatem konsekwentne i racjonalne wykorzystanie nowego wynalazku kontroli odbiornika telewizyjnego, tzw. V-chip, czyli urządzenia blokującego oglądanie przez dzieci programów zakazanych przez rodziców. Na ogół rodzice nie są nadmiernie konsekwentni, być może poza programami erotycznymi. Nie powinno to prowadzić do wniosku, iż rodzina nie ma znaczenia dla formowania nawyków oglądania telewizji oraz interpretacji przekazów, lecz sugeruje jedynie, że w większości dzieci i młodzież same wybierają pory oglądania i programy, zgodnie z ogólnym charakterem stosunków rodzinnych [McLeod i O'Keefe, 1972