Olchownicy. Wstałem z łóżka, założyłem na siebie panterkę, założyłem plecak i zacząłem się żegnać z kolegami z sali. Byliśmy ze sobą bardzo zżyci. Przez te kilka tygodni aby przetrwać, musieliśmy ze sobą współpracować. Dzięki temu jeden drugiego lepiej znał i rozumiał. <br>- No to cześć chłopaki - powiedziałem wychodząc z sali - mam nadzieję, że jeszcze spotkamy się gdzieś na jakichś ćwiczeniach. <br>- Pewnie tak! - wołał Pindel ( Ślązak z dziada pradziada ). - Najważniejsze, żebyś nie miał pojebanych dziadów. Zresztą pierdol wszystko i się śmiej, wstaniesz rano będzie mniej!<br>- Tak , wiem - zaśmiałem się smutno. Łatwo było to powiedzieć, trudniej mieć takie podejście. Szczególnie wtedy kiedy tłoczyło się