pleców jego ściekały wielkie krople deszczu.<br>- A gdzie Panfil?<br>- Prawda, gdzie pies? Przecież jeszcze leciał z nami po łące.<br>- Może uciekł?<br>- Widzisz go, abizjana? Tak się odwdzięczył, jedry jego pałki.<br>Polek zbudził się pośrodku czarnej strasznej nocy. Chwilę leżał, wstrzymawszy oddech. Chciał usłyszeć oddech śpiącego Dziadzi. Dziwiła go ta cisza nadzwyczajna, zupełna nieruchomość powietrza i obrzydliwy zapach czeremchy. Zdawało mu się, że obsypana białym kwieciem gałąź zwiesza się nisko nad nim, że dotyka prawie jego czoła i policzków. Odwrócił więc głowę w stronę okna, gdzie zwykle na parapecie czuwała skulona sina poświata letniej nocy. Ale okna nie było. W pierwszym momencie