swego szkicu podkreśla Miriam, że najcharakterystyczniejsza u Rimbauda była "jego absolutna jednolitość, jego zupełna identyczność jako człowieka i jako poety, jego niezmordowane i nieprzejednane dążenie do najwyższej doskonałości". I pokazaniu tych właśnie cech podporządkowany został cały wywód - zarówno wtedy, gdy przedstawiał niezwykłe komplikacje biograficzne, jak i wówczas, gdy poddawał analizie nadzwyczajne w swej oryginalności dzieło. <br>&lt;page nr=141&gt; Miriamowski portret Rimbauda rozwija się spokojnie i równomiernie. Inaczej rzeczy się mają w portretach sporządzanych przez Brzozowskiego, tak osobnych, jak wizerunki Czechowa, Staffa czy Norwida, jak i tych, które złożyły się na ostatnią część &lt;hi&gt;Legendy Młodej Polski&lt;/&gt;. Czynnik analityczny został w nich ograniczony, zaczynają się one