Oczywiście. To drobiazg. Cieszę się, że pana słyszę. Wyślemy jutro. Nie ma za co. Proszę zgłosić się na lotnisko do pilota. Pozdrowić pana ambasadora? Tak, tak, przekażę mu. I my pozdrawiamy pana. Doprawdy nie ma za co...<br>Kiedy Izolda otrzymała mandarynki wraz z wiązanką róż, zadzwoniła do Gordona:<br>- Pan jest nadzwyczajny.<br>W jej niezbyt bogatym słowniku ten często powtarzany zwrot mieścił w sobie wszystko. Tak przynajmniej rozumiał to Gordon. Po wieczornym spotkaniu próbował w samochodzie ją pocałować. Nie broniła się. Ale gdy zbliżył usta do jej warg, powiedziała ściszonym. błagalnym szeptem:<br>- Nie, niech pan tego nie robi.<br>Wreszcie jednak nadszedł ów