padł bezwładnie, oplątany siecią. Polluks postawił stopę na jego piersi i uniósł swój trójząb w górę. Dziedziniec zatrząsł się od wrzasku.<br>Następne walki stały się dla gości nudne. Gladiatorzy byli podnieceni i złowrogie błyski migały im w oczach. Walczyli niedbale, nieuważnie. Wroga, ciężka atmosfera jak burza wisiała w powietrzu i nagle prostokąt dziedzińca wydał się gościom więzienną celą, z której najlepiej uciec. Gościnne ławy opustoszały. Batiatus kazał przerwać gry i ustawić się do przysięgi. I wtedy okazało się, że nie ma na dziedzińcu starszych gladiatorów ani mistrzów. Rozgniewany Batiatus kazał ich szukać. Usłużny Herman, który zdążył oprzytomnieć, szepnął mu coś do