Według J. Jani (1988b) prawie 90% lodowców południowego Spitsbergenu przeżyło zryw szarży w XX w. Stosunkowo mało jest danych o szarżach lodowcowych w Ameryce Południowej i na Nowej Zelandii. W Alpach współcześnie zjawisko to nie zachodzi w sposób spektakularny. Skandynawia i Góry Skaliste są pozbawione takich lodowców (Sharp, 1988a). Wyjątkowe nagromadzenie lodowców szarżujących w pewnych obszarach nasuwa przypuszczenie, iż tego przyczyną są specyficzne warunki środowiskowe. Narzuca to kierunek poszukiwań przyczyn i mechanizmu wyzwalającego ten proces. <br><br>&lt;tit&gt;Przyczyny i mechanizm szarż lodowcowych&lt;/&gt;<br><br> Szarża lodowcowa jest objawem niestabilnego przepływu lodu z obszaru rezerwuarowego do obszaru odbierającego. Istnieje zgodność poglądów, iż przyczyn tej niestabilności należy