do zadawania siekierą prędkich, niezdarnych ciosów prosto w czaszkę. <br>&lt;tit&gt;Transylvania Station&lt;/&gt;<br>Anglik nie przestaje myśleć o własnej Transylwanii, takiej bez karpackich zamków, borów, wilkołaczych stad i opustoszałych wiosek, w których zabrakło czosnku i krucyfiksów. Tamten kraj wyglądał inaczej, ale trudno. Żeby o nim tutaj opowiedzieć i zostać wysłuchanym, trzeba go najpierw zdradzić, przerobić na krwawą sztampę z celuloidowymi wampirami i dopiero wtedy spróbować mówić prawdę. Anglik miałby nawet ochotę powiedzieć wszystkim tutaj, że jeśli na chwilę przestaną się brandzlować symbolami, opowie im o swoich ostatnich dniach w tamtych stronach - nie w Transylwanii wprawdzie, niech już będzie, że w Silesii - pewnej dawnej