wszystkie tego rodzaju wypowiedzi Papieża. Traktowano je jako głos suwerennego narodu. Nikt wtedy poza Papieżem i kardynałem Wyszyńskim nie artykułował polskiej racji stanu. Opozycja była za słaba, "Solidarności" nie było, a partyjni oficjele unisono wygłaszali namaszczone dyrdymały o "wieczystym sojuszu ze Związkiem Radzieckim". O tej wielkiej roli Ojca Świętego jako największego polskiego męża stanu po części dziś zapomniano, po części ludzie w ogóle o niej nie wiedzą i nie rozumieją tego, co się wówczas dokonywało. Stale mam jednak nadzieję, że choć dziś syn mija pismo, to przyjdzie później pokolenie wnuków, które odda sprawiedliwość tamtym czasom.<br>Czy tę postawę Papieża można uznać w