przeważającej większości przynosi zaś także pogorszenie pozycji społecznej. Ponadto od kilku lat wzrost wysokości rent i emerytur jest tylko nominalny; spada ich realna wartość, a od 1973 roku pogarsza się także ich proporcja w odniesieniu do płac. <br> Pauperyzacja i degradacja człowieka starego są rekompensowane w nikłym stopniu. Ludzie, którzy ponieśli największy trud przy obronie, a potem odbudowie zniszczonej stolicy i tworzeniu potencjału gospodarczego kraju, nie partycypują w dostatecznym stopniu w jego dalszym rozwoju. Są oni w obliczu starości zostawieni w dużej mierze samym sobie; o swojej przyszłości muszą więc myśleć z niepokojem. <br> Organizacja życia populacji starczej jest dopiero w zalążku; z