dodał rozmarzonym głosem.<br>- A za co chcesz tę nagrodę?<br>- Jak to? - W jego głosie słychać było szczere zdziwienie. - Za moją wiekopomną poezję!<br>- Ale przecież...<br>- Wiem, wiem! Jesteście ludźmi małej wiary! Istotą mojej poezji jest to, że nie wikła się ona w słowa, w tę brudną materialną magmę symboli. Czasem, co najwyżej, postawię jakiś przecinek i nie ustąpię już więcej ani na krok. Moja poezja jest z czystego ducha i nic nie ma jej prawa zbrukać.<br>- Uhmmm, w jury jest Andrzej Szczypiorski i on na pewno to doceni - złośliwie wtrąciła króciutko ostrzyżona istota ludzka około pięćdziesiątki.<br>- Żebyś wiedziała! Tylko nie może mnie zobaczyć