systematycznymi badaniami empirycznymi albo wywnioskowane z zachowań dowolnie dobranej do badań grupki osób, która nie daje podstaw do uogólnień. Za najbardziej interesującą uznać należy hipotezę Elwina H. Powell. Powell traktująe samobójstwo - za Durkheimem - jako przejaw anomii charakterystycznej zwłaszcza dla dwóch biegunowych w hierarchii społecznej zawodów: najwyżej i najniżej kwalifikowanych, umożliwiających najwyższe bądź najniższe zarobki, władzę i prestiż. Zgodnie z tą koncepcją na wyższych szczeblach struktury zawodowej przejawiana jest silna identyfikacja z pełnioną rolą, wykluczająca zachowania spontaniczne, niezbędne dla normalnego funkcjonowania osobowości człowieka. Warstwy niższe, przeciwnie, nie identyfikują się z pełnioną rolą zawodową i społeczną, co w konsekwencji może prowadzić do samozniszczenia