połowie<br>1940 roku szlakiem polskich tułaczy przedziera się przez<br>"zieloną granicę" na<br>Zachód i dociera do Londynu.<br> Bierze czynny udział w pracach polskiej emigracji. Ceniony<br>powszechnie, od<br>1941 roku zostaje jako przedstawiciel Bundu na emigracji<br>członkiem Rady<br>Narodowej w Londynie, powołanej do życia przez generała<br>Władysława Sikorskiego, a stanowiącej - jako namiastka Sejmu -<br>ciało opiniodawcze i doradcze.<br>Jest obok dr. Ignacego Schwarzbarda, reprezentanta syjonistów,<br>drugim przedstawicielem ludności żydowskiej w Radzie Narodowej.<br> Znając z autopsji tragizm dnia powszedniego Żydów polskich pod okupacją<br>niemiecką zajmował się informowaniem społeczeństw i rządów<br>zachodnich o dramatycznym położeniu ludności żydowskiej w<br>Polsce. Na podstawie otrzymywanych z okupowanego kraju