w ozdobny baldachim, a jednolita pokrywa rampy rozbiła się na rząd lampek, lecz stało się to z natchnień stylizacyjnych: miało<br><br>&lt;page nr=51&gt; naśladować teatr dziewiętnastowieczny z epoki oświetlenia gazowego czy jeszcze olejnego. Na przedstawieniach irlandzkich budka i rampa znowu znikły. Polacy i Grecy wyszli pierwsi na przedscenie, które dla Greków było tylko namiastką sceny-platformy, otoczonej z trzech stron przez widzów. Z Rosjanami nastąpiła jeszcze jedna metamorfoza: kurtyna zmieniła kolor z czerwonego na szaro-oliwkowy z herbowym znakiem Mchatu, białą mewą pośrodku; widać przywieźli ją z sobą. Przestrzeń przed ramą sceniczną znowu leżała odłogiem, ale dla tego teatru zainstalowano wielką platformę obrotową (36