państwa polskiego, co przepowiadali wieszczowie. &lt;gap&gt; - pisał architekt Sławomir Odrzywolski - &lt;gap&gt;. Wierzono - szczególnie na początku naszego stulecia - że orzeł polski właśnie tu, na Wawelu rozwinie skrzydła, a nowy pomazaniec przyjmie sakrę królewską w katedrze wawelskiej, tak jak to czyniono przez czterysta lat. Słowo Wawel nabierało mistycznego brzmienia, uosabiając niepodległość. Strzeliste wieże Wawelu napawały nadzieją, że miniony świat musi się odrodzić, choć w innej, być może lepszej, aczkolwiek niesprecyzowanej formie. Wawel jako symbol odsłaniał współczesnym minioną rzeczywistość, kształtował wyobraźnię. Wszak w odczuciu powszechnym było to niekwestionowane sanktuarium Boga i narodu, a symbole zawsze opierały się wszelkim innym środkom poznania. Pisał Stanisław Wyspiański:<br><br>&lt;gap&gt;<br><br>Nadszedł upragniony