pamiętnikiem, a pan doktor i pan Tomasz będą moją asystą i konwojem. Wy także - uśmiechnęła się do chłopców, na co oni z powagą kiwnęli głowami. - Przyjechałam do Polski po pamiętnik, a skoro znalazł się on już w moich rękach, nie mogę go nikomu oddawać. Uważam, że jeśli ktoś się powinien narażać w tej sprawie, to właśnie ja. Tym bardziej że mam z Haubitzem i prywatne porachunki.<br>Zakomenderowałem: - W drogę, proszę państwa!<br>Podjęliśmy z ziemi nasze bagaże - namioty i śpiwory, uformowaliśmy się w kolumnę &lt;page nr=208&gt;.<br> Na przodzie szedł doktor i Kasia, potem Hilda w otoczeniu chłopców. Ja z Zenobią zamykaliśmy pochód, którego centrum