Poruszam te zagadnienia, bo wydają mi się ważne dla procesu przestrzennego kształtowania warunkowanego percepcją wysokości i oddalenia. Na tej drodze może zarysowują się autonomiczne strefy, określające zakresy działania urbanistycznego, architektonicznego i plastycznego.<br> Niesłuszna jest zasada podporządkowywania malarstwa czy też rzeźby architekturze. Malarstwo - to przekaz wizualny i znaczeniowy. Każda plama barwna narusza równowagę i statykę płaszczyzny architektury. Historia malarstwa, rzeźby i architektury ujawnia nam tę wieczną walkę autonomicznych elementów tych sztuk. Wielkie syntezy sztuk wizualnych rodziły się z gry ich przeciwieństw. Sztuka Egiptu, iluzyjne malarstwo Pompei, mozaiki Rawenny, malarstwo baroku, wreszcie działalność Corbusiera jest tego dowodem. Tak np. problem skali miary człowieka