zamieniała się w pospolitą rzecz. Nie rozprzestrzeniała się, nie wtapiała w życie, nie przechodziła na ulicę i nie była "jak życie"... Bo wtedy ginie. A czy da się wyrazić każdy zamysł? Nie! To tak, jak gdyby "wszystko" było możliwe do wyrażenia - a nie jest. I forma w związku z tym narzuca pewne ograniczenia. Ona wybiera sama. W samym słowie "forma" jest pewne ograniczenie, zamknięcie. Jakiś pancerz. A jeżeli tak, to szansą formy jest raczej pogłębienie niż rozszerzenie możliwości. W kontakcie z dziełem jako tako uformowanym, kontakcie kontemplacyjnym czy też gwałtownie emocjonalnym, widz może doznać pogłębionego zetknięcia z rzeczywistością: wewnętrzną czy zewnętrzną