śmiercią). Jest to jedyne w tej książce zestawienie łączące (za statystyką więziennictwa) w sposób merytorycznie, moim zdaniem, nieuzasadniony odmienne typy zachowań samobójczych. Ich podłoże i warunki sytuacyjne są jednak w przybliżeniu tożsame. Może warto zatem tabelą tą się posłużyć, zwłaszcza, że zawarte w niej dane są podstawą refleksji nad okresami nasilenia zjawiska, w których współwystępowało ono ze zbiorowymi postulatami więźniów przeciwko warunkom i łamaniom zasad odbywania kary czy też, ogólniej, przeciwko polskiej polityce penitencjarnej.<br><br>Zjawisko autoagresji ma charakter wyraźnie dynamiczny: krótkotrwałym i gwałtownym okresom wzrostów towarzyszyły lata spektakularnych spadków. Niekiedy (rok 1981) wiązało się to, być może, ze spadkiem zachowań autoagresywnych