to zaś z kolei następuje - w myśl tautologii rachunku funktorów: (uw)A = (uwA+uAw+uAwA) w jednym z trzech przypadków: A A lub A A , lub A A .<br> Ogólna forma odpowiednika kanonu jedynej różnicy jest zbyt skomplikowana, aby warto ją było tu formułować; w konkretnych przypadkach ustalanie odpowiednich schematów nie nastręcza żadnych trudności.<br> Dowody wzorów (14) - (16.3) są analogiczne do dowodów poprzednich twierdzeń i przeprowadzać ich tu nie będziemy.<br> W związku z rozważaną przed chwilą komplikacją procedury indukcyjnej warto zauważyć, że sam twórca kanonów był jej w pewnym przynajmniej stopniu świadomy. Pisze on mianowicie: "To niezmienne następstwo rzadko, jeśli w