mogło przedrzeć się przez tę <br>czarną, wirującą w powietrzu chmurę. Chodziliśmy <br>po omacku, depcząc i zabijając całe chmary obsiadujących <br>nas zewsząd much, ale wcale ich przez to nie ubywało.<br><br>Nie pomogło również wymachiwanie chustkami i ręcznikami. <br>Na miejsce zabitych much pojawiały się nowe i nacierały <br>na nas z większym jeszcze natręctwem.<br><br>Pan Kleks, który dotąd - fruwając po pokojach - prowadził <br>z muchami zaciętą walkę, opadł wreszcie z sił, <br>założył nogę na nogę i wisząc w powietrzu, <br>zamyślił się głęboko. Muchy w jednej chwili <br>obsiadły go w takiej ilości, że nie było go wcale <br>spoza nich widać.<br><br>Wreszcie pan Kleks stracił cierpliwość. Wypłynął