Zgodnie zaś z tymi interpretacjami, inspirowanymi przez dialektykę Hegla i Marksa, dla procesów historycznego rozwoju typowe są prawa niewyprowadzalne z praw przyrody. Przekonanie o istnieniu niepowiązanych logicznie z fizykochemią praw rozwoju historycznego zostało nazwane przez Karla R. Poppera historycyzmem. Zagadnienie historycyzmu w ewolucjonizmie jest podstawowym dziś problemem filozoficznym przyrodoznawstwa.<br><br>&lt;tit&gt;Historyczna natura filogenezy&lt;/&gt;<br><br>Dane paleontologii, jako najbardziej historycznej spośród nauk przyrodniczych, bywają używane jako argumenty w dyskusjach wokół historycyzmu. Dyskutanci rzadko jednak odsłaniają istotne swoje intencje i spór toczy się zazwyczaj w sposób zakamuflowany. Jego najczęstszą postacią jest przeciwstawianie redukcjonizmu strukturalizmowi czy kompozycjonizmowi.<br>Wbrew pozorom nie chodzi tu o to, czy wszystkie