się nośnikiem znaczeń uniwersalnych, skuteczniejszym niż naśladownictwo czy kurczowe trzymanie się prawdy życia. Podobnie inspirujące stało się dla Dymnej ponowne spotkanie z Jerzym Grzegorzewskim. Dwa lata później zagrała Ninę Zarieczną w Dziesięciu portretach z czajką w tle, spektaklu na motywach Mewy Antoniego Czechowa.<br>Najbardziej radykalnym pomysłem reżysera stało się potraktowanie naturalistycznej estetyki sztuki nie jako fotografii prawdziwego życia, lecz jako bardzo ostrej, konsekwentnej, ale tylko konwencji estetycznej. Zabieg potraktowania tekstu Czechowa jako autonomicznej kreacji artystycznej otwierał nowe możliwości interpretacyjne. W przedstawieniu Grzegorzewskiego nie chodziło o mniej lub bardziej zgrabne opowiedzenie historii kilku osób o poplątanych losach, lecz o unaocznienie dość prostej