pisze, że kobiety odważyły się wreszcie zgłębiać swoją seksualność i skrywanie uczucia negatywne (np. uczucie niechęci do mężczyzn).<br> "Pisarki wyrzucają z siebie to, co im leży na macicy" - powiada amerykańska feministyka. Nawiasem mówiąc, tego zdania nie mógłby bezkarnie napisać mężczyzna, natomiast pisarkom wszystko dzisiaj wolno - mogą sobie pozwolić i na naturalizm, i na staroświecki freudyzm, i na feminizm. W powieściach Izabeli Filipiak, Olgi Tokarczuk, Manueli Gretkowskiej kobieta jest nosicielką wielu ról społecznych, ześrodkowanych w sposób harmonijny bądź destrukcyjny wokół jej doświadczenia cielesności. Docieranie do istoty kobiecości poprzez napięcia ról społecznych było charakterystyczne dla prozy dwudziestolecia międzywojennego (powieści Zofii Nałkowskiej, Marii Kuncewiczowej