studiu, mogła odważniej proponować własne rozwiązania. <br>Szczególnie interesujące z tego punktu widzenia wydają się dwie role - Melisanda w Peleasie i Melisandzie Maurycego Maeterlincka i Lila w Ich czworo Gabrieli Zapolskiej. Przedstawienie pierwsze, Laco Adamika, stało się ciekawym eksperymentem. Symbolizm na małym ekranie pojawiał się rzadko, jako estetyka sprzeczna z kinowym naturalizmem. Tu reżyser zrezygnował zupełnie z dekoracji, ich rolę spełniało tylko specjalne oświetlenie tworzące delikatny, symboliczny klimat scen. Poetycki modernizm belgijskiego pisarza w interpretacji aktorów okazał się nie martwą estetyką, lecz odświeżającym sposobem przekazywania subtelnych uczuć. Anna Dymna wraz z partnerem - Jerzym Radziwiłowiczem - na tle świetlistych kolumn, opowiadali o miłości w