dzień po operacji chora leżała w swej separatce, czuła się źle, wciąż wymiotowała i po narkozie długo nie mogła się obudzić. Wpadłem do niej parę razy. Skarżyła się na worki z wodą, którymi obłożono jej brzuch. - Jest mi bardzo niewygodnie! Zrzucę z siebie to wszystko!... - Zdenerwowanie jej wzmogło się całkiem naturalnie, kiedy pod wieczór umieszczono w jej osobnym pokoju jeszcze jedną chorą. Szpital nasz był przepełniony. Po południu przywieźli chorą na gruźlicę nerek. Nie mieliśmy gdzie jej umieścić. Wtedy starszy ordynator Bogucki, ten sam, który tak się boi samochodów, kazał ją przenieść pod sto pierwszy. Żona pańska była tym bardzo przygnębiona