marzeń złota<br><br> I mnie raz duchy za tęczową szarfę<br><br> Przyniosły w nocy zapaloną harfę,<br><br> Melodią na mnie westchnęły ognistą<br><br> I uczyniły błękitnym lutnistą...<br><br>Swoją drogą dziwne stwory są te kobiety - medytował. - Wiek nie odgrywa tu specjalnie ważnej roli. Wystarczy, aby rzucić od niechcenia: "Pani stała się potrzebną mej duszy", aby natychmiast przyszedł odzew w postaci pocztowej kartki ozdobionej malunkiem lilii i wymowną czerwienią serca: "Czy podobna? [...] Za tę kroplę słodyczy i ciepła - dziękuję i myślą - dłoń w dłoni Pana składając, mówię: to dobrze!"<br><br>Nawet nie rozumiejąc pewnych ścisłych naukowych pojęć, pani Eliza zauroczona "błękitnym lutnistą", podejmuje trud zrozumienia tych jego wszystkich