czasu. Teraz widzę, że na jutro nie zdążymy i zabraknie nam cementu.<br>Malarz oczyszczał deski ze żwiru. Milczał. Tamten niecierpliwił się.<br> - Takie sprawy trzeba dobrze przemyśleć! A my tu grzebiemy się już drugi dzień.<br> -Nie mogłem przewidzieć, że podejdzie woda -bąknął zaczepnie malarz.<br>Krępy mężczyzna uczynił ręką gest rezygnacji. - Wszystko nawala.<br>Malarz ułożył worek na deskach i bez słowa dał znak towarzyszowi &lt;page nr=182&gt;. Unieśli wspólnie. Malarz ruszył przodem... Zanim szerokie plecy jego wspólnika zginęły w wylocie korytarza, Perełka wolnym krokiem odszedł od drzwi. Po chwili ruszył szybciej. Chciał donieść chłopcom o niezwykle ważnym odkryciu. Nie spodziewał się bowiem, że Jola wcześniej wpadła