nazwy. Wyszły mi z pamięci. W każdym razie jedno pewne, ze były ważne. I że na skutek tego ksiądz de Vos miał w kurii znaczenie.<br>Nie potrzebując się spieszyć, ubierałem się powoli. Chodziłem po pokoju zamyślony, porządkując sobie w głowie cały materiał. Za oknem burzyły się kolory, do których już nawykłem, i wybuchały okrzyki, które mnie teraz nie rozpraszały. Otworzyłem notes i zrobiłem sobie krótką punktację. Najważniejsze było nie rozpraszać się, możliwie lapidarnie przedstawić różnice stanowisk i, bez dygresji, tło i historię sporu. Najważniejsze, lecz niełatwe, choćby z tego względu, że idylliczne stosunki pomiędzy biskupem Horzelińskim i moim ojcem dawno się